هر ماشین مجازی در پنل ستون با عنوان سرور ابری یا Instance شناخته می‌شود. ماشین‌های مجازی بر پایه‌ی یک ایمیج (Image) ساخته می‌شوند. هر ایمیج در واقع قالبی حاوی یک سیستم‌عامل از پیش نصب شده برای راه‌اندازی سرورهای ابری است. سرویس رایانش ابری ستون در حال حاضر از سیستم‌عامل‌های Ubuntu 18.04 Server و Windows Server 2016/2019 پشتیبانی می‌کند.

برای سرورهای ابری ستون تایپ‌ها (type) یا انواعی از پیش تعریف شده است که میزان منابع محاسباتی آن را پشتیبانی می‌کند. بنابراین برای ساخت هر سرور ابری می‌توانید براساس نیاز خود یک نوع را انتخاب کنید.

در حال حاضر سرورهای ابری سرویس رایانش ابری ستون، نسبت متعادلی از منابع محاسباتی و حافظه را در اختیار شما قرار می‌دهند. این سرورها امکان استفاده در انجام کارهای مختلفی را فراهم می‌کنند. در این سرورها نسبت میزان RAM به CPU، دو به یک است. برای مثال نوع b8 به معنی ۸ گیگ RAM و ۴ هسته‌ی CPU است. نوع مربوط به سرورهای ابری در همان ابتدای ساخت آن توسط کاربر تعیین شده و پس از آن میزان RAM و CPU قابل تغییر نیست.

هر سرور ابری در سرویس رایانش ابری ستون یک دیسک اصلی دارد. دیسک اصلی همان OS Disk است. سیستم‌عامل روی دیسک اصلی نصب می‌شود. هر سرور ابری می‌تواند می‌تواند چند دیسک دیگر نیز داشته باشد. دیسک‌های اضافه پس از ساخت و در صورت صلاحدید کاربر به سرور ابری متصل می‌شوند. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به توضیحات مربوط به دیسک‌ها مراجعه کنید.

هر سرور ابری ستون، برای اتصال به شبکه باید یک یا چند Network Interface داشته باشد. در پنل ستون Network Interface با عنوان لینک (Link) شناخته می‌شود. برای درک بهتر مفهوم لینک، تصور کنید که یک کامپیوتر با دو کارت شبکه دارید، که دقیقا مانند این است که برای یک سرور ابری دو لینک داشته باشید.

هر لینک باید تعدادی IP داخلی داشته باشد. برای اینکه محدوده‌ی IPها مشخص شود، از مفهومی به نام سابنت (subnet) استفاده می‌کنیم. بنابراین می‌توانیم بگوییم که هرلینک باید به یک سابنت وصل باشد و هنگام اتصال، یک IP در محدوده‌ی سابنت خود بگیرد. توجه داشته باشید که هر سابنت یک شبکه‌ی داخلی ایزوله است و دو سرور ابری با دو سابنت مختلف، به یکدیگر دسترسی ندارند. تمامی لینک‌های مرتبط با یک سابنت به‌ صورت پیش‌فرض تنها از طریق دیگر لینک‌های همان سابنت در دسترس هستند، به اینترنت دسترسی ندارند و اینترنت هم به آن‌ها دسترسی ندارد.

برای اینکه سرورهای ابری به اینترنت دسترسی داشته باشند از مفهومی با نام External IP استفاده می‌کنیم. External IP دسترسی به اینترنت را فراهم می‌کند. با استفاده از پنل ستون می‌توانید External IP را به لینک یا به سابنت و یا به لودبالانسر وصل کنید. اگر External IP به سابنت وصل شده باشد، همه‌ی ماشین‌هایی که از آن سابنت استفاده می‌کنند، می‌توانند از طریق آن IP به اینترنت دسترسی داشته باشند. ولی از طریق اینترنت نمی‌توان به آن ماشین‌ها دسترسی داشت، چرا که نمی‌توان تشخیص داد که ورودی مربوط به این IP مربوط به کدام ماشین است. برای مواقعی که لازم است که سرور ابری مستقیم از اینترنت قابل دسترسی و دیده شدن باشد، لازم است که External IP به لینک متصل شود. در این مواقع هم سرور ابری به اینترنت و هم اینترنت به سروری ابری دسترسی خواهند داشت.

با فعال کردن گزینه‌ی «کنترل از طریق IAM» هنگام ساختن ماشین، می‌توانید دسترسی به ماشین خود را با استفاده از بپا مدیریت کنید. در صورت عدم فعال کردن این گزینه، می‌توانید به‌صورت دستی کلیدهای خود را روی ماشین قرار دهید. دسترسی به سرورهای ابری ویندوزی با استفاده از نام کاربری و رمز عبوری که در پنل به کاربر ارائه می‌شود انجام شده و با استفاده از RDP یا ابزار مورد نظر خود به آن دسترسی پیدا کنید.