برای پیکربندی راحت DNS، این امکان برای شما فراهم شده است که بتوانید از طریق پنل‌، رکوردهای مورد نظرتان را انتخاب، اضافه و پیکربندی کنید. در ادامه به بررسی هریک از رکوردها خواهیم پرداخت.

در این قسمت نام زیردامنه‌ی مربوط به رکورد مورد نظر قرار می‌گیرد. این نام و در ادامه‌ی آن نام دامنه‌ی مبدا، کل آدرس دامنه را تشکیل می‌دهند. برای مثال اگر دامنه‌ی مبدا را example.com فرض کنیم، رکورد با نام test در نهایت به آدرس test.example.com اشاره می‌کند.

این قسمت علاوه بر مقادیر رشته‌ای برای زیردامنه،‌ مقادیر خاص زیر را نیز قبول می‌کند:

• مقدار «@»: برای ارجاع دادن رکورد به خود آدرس دقیق نام مبدا. در مثال زیر برای آدرس example.com پاسخ 1.1.1.1 ارسال خواهد شد.
• مقدار «*»: به عنوان فرانویسه (Wildcard) می‌توان از این علامت استفاده کرد تا تمام زیردامنه‌های دلخواه را به آدرس مورد نظر ارجاع داد.
• این قسمت که مخفف شده‌‌ی Time-To-Live است نرخ به‌روزرسانی رکورد مورد نظر را مشخص می‌کند. برای مثال اگر این مقدار برابر ۳۰۰ باشد، سرور کش‌کننده‌ی دامنه‌ها بعد از ۳۰۰ ثانیه رکورد را دوباره از سرور مرجع (Authoritative) درخواست می‌کند.
• برخی از انواع رکورد‌ها از جمله نوع A و AAAA، قابلیت تعریف چند رکورد با نام یکسان و مقادیر مختلف را دارند. در این حالت با تعیین وزن برای این رکورد‌ها می‌توان نرخ پاسخ هر رکورد توسط سرور مرجع را کنترل کرد. در این مثال در صورت درخواست رکورد A برای زیردامنه weight.example.com، مقدار 1.1.1.1 و مقدار 4.4.4.4 به نسبت ۱ به ۴ برگردانده می‌شوند. به عبارت دیگر ۸۰ درصد اوقات جواب 4.4.4.4 برگردانده می‌شود و در بقیه‌ی مواقع مقدار 1.1.1.1 برمی‌گردد.
• در قسمت لوکیشن می‌توان رکورد مورد نظر را برای قاره‌ها یا کشور‌های خاصی محدود کرد به طوری که این رکورد فقط از مناطق مشخص‌شده قابل مشاهده باشد. این قابلیت نيازمند وجود اطلاعات مکانی در قسمت EDNS درخواست است.

پایه‌ای‌ترین نوع رکورد که توسط آن IP دامنه مشخص می‌شود. رکورد A برای IPv4 و رکورد AAAA برای IPv6 است.

• دسته مقادیر: این رکوردها بر خلاف دیگر انواع رکوردمی‌توانند دسته‌ای از مقادیر را داشته باشند. در هنگام پاسخ دادن به درخواست، تمام مقادیر دسته با ترتیب تصادفی برگردانده می‌شوند.

این کار توسط دکمه‌ی «افزودن بیشتر» برای قسمت مقدار امکان‌پذیر است.

توجه: این قابلیت مجزا از قابلیت وزن‌دهی اشاره‌شده برای همه رکوردها است و این دو قابلیت در کنار یکدیگر توانایی بالایی را ارائه می‌دهند.

در مثال بالا برای زیردامنه‌ی atest.example.com دو دسته IP اختصاص داده شده که به نسبت ۱ به ۴ وزن‌دهی شده‌اند. به این معنی که در ۸۰ درصد مواقع دسته IP اول مطابق شکل اول و بقیه اوقات دسته IP دوم مطابق شکل دوم ارائه می‌شوند.

• سلامت‌سنج: با استفاده از این قابلیت می‌توان سلامت سرویس پشتی IP را سنجید، به طوری که اگر این تست با خطا مواجه شد به‌طور خودکار این IP تا زمان سالم شدن از لیست IPهای پاسخ حذف می‌شود. این تست می‌تواند از ۳ نوع درخواست TCP ،HTTP و HTTPS باشد که پورت و هدر و مسیر مورد نظر برای این سرویس پشتی نیز قابل تنظیم است.

در مثال بالا سلامت IP مورد نظر با درخواست به آدرس به همان IP و مسیر myhotname.com/hc روی پورت 80 توسط پروتکل HTTP سنجیده می‌شود.

این نوع رکورد را که مخفف «Canonical Name» است، می‌توان به‌جای رکورد A و AAAA استفاده کرد. در واقع قابلیت مشخص کردن نام مستعار برای دامنه را ارا‌‌ئه می‌کند.

در مثال بالا زمانی که سرور کش‌کننده رکورد‌های www.example.com را درخواست می‌کند با این رکورد CNAME مواجه می‌شود و در ادامه به دنبال رکورد‌های example.com می‌گردد به همین شکل ادامه پیدا می‌کند تا به IP پشتی این دامنه برسد.

• یکی از اشتباهات متداول این است که مبدا و مقصد رکورد CNAME لزوما به یک وب‌سایت منتهی می‌شوند.اما این تصور اشتباه است. به‌طور مثال در همان دامنه‌ی اشاره‌شده‌ی بالا زمانی که IP مورد نظر به دست آمد، هاست www.example.com به وب سرور موجود در IP ارائه می‌شود، که این صفحه می‌تواند نسبت به exmple.com متفاوت باشد.
• برای هر زیردامنه یکی از نوع «CNAME» یا «A/AAAA» می‌تواند انتخاب شود.
• فقط یک رکورد از نوع CNAME برای یک زیردامنه قابل تعریف است.
• مقصد رکورد CNAME همیشه یک دامنه است و IP نمی‌پذیرد. 

این نوع رکورد که مخفف «Mail Exchange» است، مسیر رسیدن به یک سرور ایمیل را مشخص می‌کند.

نکات:

• همانند رکورد CNAME این رکورد فقط دامنه را به عنوان مقصد قبول می‌کند.
• یک مشخصه‌ی اولویت نیز برای این رکورد نیاز به تعریف دارد. این مشخصه ترتیب را در مسیریابی هنگام وجود چند رکورد MX مشخص می‌کند. به طوری که رکورد با عدد اولویت کمتر انتخاب شده و در صورت خطا رکورد با اولویت کمتر بعدی انتخاب می‌شود.

به‌طور کلی برای قرار دادن متن دلخواه در قالب یک رکورد استفاده می‌شود.

نمونه‌های استفاده‌ی معروف این نوع رکورد:

• کد‌های SPF جهت بررسی قابل‌اعتماد بودن منبع 
• بررسی مالکیت دامنه (مثلا برای دریافت گواهینامه TLS)

این نوع رکورد که مخفف «Name Server» است، این قابلیت را ایجاد می‌کند تا بتوان سرور DNS مرجع دامنه‌ی مورد نظر را مشخص کرد. در این رکورد برای یک دامنه می‌توان بیشتر از یک سرور DNS مشخص کرد که نشان‌گر سرور اصلی و سرورهای پشتیبان باشند.

این نوع رکورد که مخفف «Service» است، یک هاست و پورت را برای یک سرویس خاص مشخص می‌کند.

موارد استفاده‌ی متداول: این رکورد برای سرویس‌های صدا روی پروتکل اینترنت (VOIP)، پیام‌رسانی فوری (Instant Messaging) و … استفاده می‌شود.

این رکورد که مخفف «Pointer» است، دامنه‌ی متناظر با یک IP را مشخص می‌کند که در جستجوهای reverse-DNS استفاده می‌شود.

در این مثال اگر فرض کنیم IP متناظر با دامنه‌ی mailserver.example.com برابر 192.168.0.100 باشد، در این‌ صورت رکورد PTR بالا، قابل استفاده برای reverse-DNS است.

این رکورد از دسته رکوردهای استاندارد DNS نیست ولی اخیرا ارائه‌کنندگان این سرویس اقدام به تعبیه‌ی آن کرده‌اند. مشابه رکورد CNAME، این رکورد یک نام مستعار برای دامنه‌ی مقصد ایجاد می‌کند. با این تفاوت که زمانی که درخواستی به این دامنه ایجاد می‌شود به جای برگرداندن نام دامنه‌ی مقصد (مانند رکورد CNAME) سرویس به طور داخلی آن دامنه را resolve می‌کند و IP مربوط به آن را در پاسخ قرار می‌دهد. (برخی سرویس‌ها از این قابلیت با نام CNAME» Flattening» یاد می‌کنند.)

در مثال بالا زیردامنه‌ی aliastest.exmaple.com به مقصد google.com اشاره می‌کند. به این صورت درخواست های A و AAAA به زیردامنه‌ی aliastest.exmaple.com، توسط سرویس، resolve شده و در جواب IP دامنه google.com برگردانده می‌شود.

یکی از مهم‌ترین استفاده‌های این نوع رکورد برای بازنشانی یک دامنه ریشه به دامنه‌ی دیگر است.

طبق استانداردهای RFC، استفاده از رکورد CNAME برای بازنشانی دامنه‌ی ریشه به دامنه‌ی دیگر اشتباه است. بزرگترین دلیل غیر قابل قبول بودن این رکورد، استاندارد دیگری در RFC است که مانع تعریف هر نوع رکوردی برای یک دامنه در کنار رکورد CNAME برای آن می‌شود. در این صورت اگر برای دامنه ریشه رکورد CNAME تعریف کنیم دیگر قادر به تعریف رکوردهای دیگر برای آن‌ (مثلا رکورد MX برای راه‌اندازی سرور ایمیل) نیستیم. برای مثال اگر برای example.com رکورد CNAME تعریف کنیم (با فرض اینکه پلتفرم این اجازه را بدهد) دیگر قادر به تعریف رکورد دیگری برای این دامنه‌ی ریشه نیستیم.

رکورد ALIAS به ما کمک می‌کند در عین استفاده از قابلیت‌های رکورد CNAME مبنی بر ثابت نبودن مقصد آن که به انعطاف‌پذیری رکوردهای ما کمک می‌کند، بر خلاف استاندارد‌های RFC عمل نکنیم.

یکی از مثال‌های این رکورد در استفاده از سرویس شبکه توزیع محتوای ستون بر روی دامنه ریشه است، که در مستندات مربوطه به آن پرداخته شده است.