ذخیره‌سازی مبتنی بر شی یک معماری برخلاف دیگر معماری‌های ذخیره‌سازی مانند فایل‌سیستم‌ها است. در واقع Object storage یک روش برای مدیریت داده‌ها به‌عنوان واحدهای مجزا و غیر سلسله مراتبی به نام شی بوده و شامل:

• داده‌ها و اشیاء
• متاداده‌ها
• شناسه‌ی سفارشی (ID) شی

پس به‌طور کلی می‌توان گفت در این رویکرد هر شیء، شامل خود داده، یک مقدار متغیر از متادیتاها و یک شناسه‌ی محنصربه‌فرد است.

متادیتا، به اطلاعاتی گفته می‌شود که راجع به فایل توضیحاتی را به‌صورت خلاصه ارائه می‌کنند و کار کردن با نمونه‌های مشخص از داده و طبقه‌بندی آن را آسان می‌کنند. شناسه (ID) منحصر به فرد، به سرور یا کاربر امکان بازیابی شی و مشخص کردن موقعیت فیزیکی داده را می‌دهد.

مهم‌ترین مشکلی که ذخیره‌سازی مبتنی بر شی تلاش می‌کند تا آن را حل کند مقیاس‌پذیری است. نرخ تولید داده به‌طور مداوم در حال افزایش است. اگر شما مسئول ذخیره و حفاظت از داده‌ها باشید، می‌دانید که این نرخ تولید کم‌کم به یک مشکل جدی تبدیل می‌شود، چرا که تکنیک‌های ذخیره‌سازی معمولی برای پاسخگویی به این مقیاس، طراحی نشده‌اند. این دقیقا همان‌جایی‌ست که ذخیره‌سازی مبتنی بر شی به میدان می‌آید چون فضای مقیاس‌پذیر و شدیدا مقرون به صرفه را ارائه می‌کند.

• تجزیه و تحلیل بهتر داده‌های بزرگ: ذخیره‌سازی مبتنی بر شی با استفاده از متادیتاها هدایت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و بنابراین در این سطح از طبقه‌بندی، برای هر قطعه داده، فرصت بیشتری برای تحلیل وجود خواهد داشت.
• مقیاس‌پذیری نامحدود: هیچ محدودیتی برای اضافه کردن داده وجود نخواهد داشت.
• بازیابی سریع‌تر داده‌ها: با توجه به ساختار دسته‌بندی ذخیره‌سازی و عدم وجود سلسله‌مراتب در آن، می‌توان داده‌ها را سریع‌تر بازیابی کرد.
• دسترسی‌پذیری: با استفاده از ذخیره‌سازی مبتنی بر شی می‌توانید به درخواست میلیون‌ها کاربر رسیدگی کنید.
• کاهش هزینه: با توجه به طبیعت مقیاس‌پذیری این تکنولوژی، ذخیره‌سازی همه‌ی داده‌ها هزینه‌ی کمتری خواهد داشت.
• قابلیت مدیریت: امکان مدیریت همه‌ی باعث می‌شود که به منابع بیش از حد، نیازی نباشد.