امروزه افزایش تعداد دستگاه‌های تلفن همراه و بنابراین برنامه‌های کاربردی، و به تبع آن افزایش روزافزون حجم داده‌ها، انتظارات ما در مورد نحوه‌ی دسترسی به داده‌ها را افزایش داده‌اند و بنابراین نیاز به رویکردهای جدیدی برای ذخیره‌ی این حجم از داده‌ها که بتواند چالش‌هایی مانند مقیاس‌پذیری و دسترسی‌پذیری را حل کند، به‌وضوح احساس می‌شود. در ادامه به توضیح یکی از این رویکردهای ذخیره‌سازی داده، یعنی Object Storage خواهیم پرداخت.

ذخیره‌سازی مبتنی بر شی یک معماری ذخیره‌سازی داده است که داده‌ها را به‌عنوان شی مدیریت می‌کند. این درحالی است که دیگر معماری‌های ذخیره‌سازی مانند فایل‌سیستم‌ها، داده‌ها را به‌صورت سلسله‌مراتبی از فایل‌ها، ذخیره می‌کنند. در واقع Object storage یک استراتژی برای مدیریت و دستکاری داده‌ها به‌عنوان واحدهای مجزایی به نام شی است.

ذخیره‌سازی مبتنی بر شی ترکیبی‌ست از:

• داده‌هایی که یک فایل را تشکیل می‌دهند.
• همه‌ی متادیتاهای مرتبط با آن فایل.
• و یک شناسه‌ی سفارشی (ID) که به آن اضافه می‌شود.

پس به‌طور کلی می‌توان گفت در این رویکرد هر شیء، شامل خود داده، یک مقدار متغیر از متادیتاها و یک شناسه‌ی محنصربه‌فرد است.

متادیتا، به اطلاعاتی گفته می‌شود که راجع به فایل توضیحاتی را به‌صورت خلاصه ارائه می‌کنند و کار کردن با نمونه‌های مشخص از داده و طبقه‌بندی آن را آسان می‌کنند. متادیتا‌ها همراه با شی و در متغیرهایی قابل تعمیم، قابل تغییر و قابل حذف و یا اضافه‌شدن، ذخیره می‌شوند. شناسه (ID) منحصر به فرد، به سرور یا کاربر امکان بازیابی شی و مشخص کردن موقعیت فیزیکی داده را می‌دهد.

اگر بخواهیم مفهوم ذخیره‌سازی مبتنی بر شی و شناسه را با یک مثال توضیح دهیم، می‌توانیم آن را به یک پارکینگ موسوم به Valet Parking تشبیه کنیم. در این نوع پارکینگ‌ها هنگامی که مشتری درخواست استفاده از پارکینگ را دارد، کلید ماشین را تحویل داده و یک شناسه‌ی منحصربه‌فرد دریافت می‌کند. در این پارکینگ، مشتری نمی‌داند که ماشین در کجا پارک شده است و حتی نمی‌داند ماشینش در طول این زمان، چندبار در پارکینگ جابه‌جا شده است. هنگامی که مشتری درخواست تحویل گرفتن ماشین را دارد، شناسه‌ی منحصر به فرد را ارائه کرده و بنابراین ماشین خود را دریافت می‌کند.

ذخیره‌سازی مبتنی بر شی، متادیتاهای جامعی را به فایل اضافه می‌کند و ساختار سلسله‌مراتبی استفاده شده در file storage را حذف می‌کند و هرچیزی را در یک فضای آدرس مسطح (flat)، به اسم استخر ذخیره‌سازی (Storage Pool) قرار می‌دهد. سیستم‌های ذخیره‌سازی مبتنی بر شی امکان نگهداری مقادیر زیادی از داده‌های بدون ساختار را فراهم می‌کنند. ذخیره‌سازی مبتنی بر شی برای اهدافی مانند ذخیره‌سازی عکس برروی فیسبوک، صوت بر روی اسپاتیفای یا فایل در سرویس‌های همکاری آنلاین مانند دراپ‌باکس استفاده می‌شود.

مهم‌ترین مشکلی که ذخیره‌سازی مبتنی بر شی تلاش می‌کند تا آن را حل کند مقیاس‌پذیری است. نرخ تولید داده به‌طور مداوم در حال افزایش است. اگر شما مسئول ذخیره و حفاظت از داده‌ها باشید، می‌دانید که این نرخ تولید کم‌کم به یک مشکل جدی تبدیل می‌شود، چرا که تکنیک‌های ذخیره‌سازی معمولی برای پاسخگویی به این مقیاس، طراحی نشده‌اند. این دقیقا همان‌جایی‌ست که ذخیره‌سازی مبتنی بر شی به میدان می‌آید. ذخیره‌سازی مبتنی بر شی تکنولوژی‌ایست که برای فراهم‌کنندگان سرویس‌ها یک فضای مقیاس‌پذیر و شدیدا مقرون به صرفه را ارائه می‌کند.

• تجزیه و تحلیل بهتر داده‌های بزرگ: ذخیره‌سازی مبتنی بر شی با استفاده از متادیتاها هدایت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و بنابراین در این سطح از طبقه‌بندی، برای هر قطعه داده، فرصت بیشتری برای تحلیل وجود خواهد داشت.
• مقیاس‌پذیری نامحدود: هیچ محدودیتی برای اضافه کردن داده وجود نخواهد داشت.
• بازیابی سریع‌تر داده‌ها: با توجه به ساختار دسته‌بندی ذخیره‌سازی مبتنی بر شی و عدم وجود سلسله‌مراتب در آن، می‌توان داده‌ها را سریع‌تر بازیابی کرد.
• دسترسی‌پذیری: با استفاده از ذخیره‌سازی مبتنی بر شی می‌توانید به درخواست میلیون‌ها کاربر رسیدگی کنید.
• کاهش هزینه: با توجه به طبیعت مقیاس‌پذیری این تکنولوژی، ذخیره‌سازی همه‌ی داده‌ها هزینه‌ی کمتری خواهد داشت.
• قابلیت مدیریت: ذخیره‌سازی مبتنی بر شی، امکان مدیریت همه‌ی منابع ذخیره‌سازی به‌عنوان یک استخر منبع را برای شما فراهم می‌کند. این مورد باعث می‌شود که به منابع بیش از حد، نیازی نباشد.