این مستند به منظور آشنایی با اصطلاحات و عنوان‌هایی تدوین شده که در پنل رایانش ابری ستون و در سرویس آبجکت‌استوریج مورد استفاده قرار گرفته‌اند. مطالعه‌ی این مستند فنی به پیکربندی و استفاده‌ی آسان از این سرویس کمک خواهد کرد.

در قسمت باکت‌ها می‌توانید باکت جدیدی ایجاد کنید و یا لیست باکت‌های موجود را ببینید. برای ایجاد باکت لازم است دو مرحله‌ی اصلی تعیین نوع باکت و نام‌گذاری آن را طی کنید.

انواع باکت‌ها

باکت‌ها می‌توانند یکی از انواع «داغ» ، «گرم» یا «سرد» باشند.

در باکت‌های داغ از دیسک‌های SSD استفاده شده و برای استفاده در اپلیکیشن‌ها بیشترین بهره‌وری را فراهم می‌کنند. برای استفاده از این نوع باکت‌ها حداقل میزان استفاده‌ای تعریف نشده است.

در باکت‌های گرم از دیسک‌های HDD استفاده شده و برای استفاده در اپلیکیشن‌ها (مثلا تصاویر میانی و ویدئوها) بهره‌وری متوسط را فراهم می‌کنند. برای استفاده از این نوع باکت‌ها حداقل استفاده به میزان ۱۰۰ گیگابایت تعریف شده است.

سرویس آرکایو در قالب باکت‌های سرد ارائه می‌شود. این نوع از باکت‌ها برای نگهداری از داده‌هایی که به ندرت استفاده می‌شوند مناسب هستند. در این باکت‌ها از دیسک‌های HDD استفاده شده و حداقل استفاده از آن به میزان ۲ ترابایت تعریف شده است.

نکته: توجه داشته باشید که ایجاد باکت سرد فقط در مرکزداده‌ی ندا امکان‌پذیر است.

نکته: توجه داشته باشید که پس از ساختن باکت امکان تغییر نوع آن وجود ندارد.

سطح دسترسی به باکت

باکت‌ها به دو دسته‌ی خصوصی و عمومی تقسیم می‌شوند. توجه داشته باشید که این صرفا به معنی این است که لیست آبجکت‌های داخل باکت در سطح اینترنت قابل مشاهده باشد یا خیر و ارتباطی به دسترسی به فایل‌ها و آبجکت‌ها ندارد.

گام دوم برای ساخت باکت نام‌گذاری باکت است. برای نام‌گذاری باکت لازم است قوانین زیر را در نظر داشته باشید:

• نام باکت باید بین همه باکت‌های موجود در کلاستر منحصر بفرد باشد.
• برای باکت خود نامی انتخاب کنید که با آبجکت‌های موجود در آن مرتبط باشد، چراکه نام باکت در URLی که به آبجکت‌ها اشاره می‌کند، قابل مشاهده است.
• پس از ساخت باکت نمی‌توانید نام آن را تغییر دهید، بنابراین در انتخاب نام دقت کنید.
• نام باکت باید بین ۳ تا ۶۳ کاراکتر باشد.
• کاراکترهای مجاز حروف کوچک انگلیسی، اعداد و خط تیره است اما لازم است حتما با حروف یا اعداد شروع و تمام شود.
• نام باکت نباید شبیه یک آدرس IP نوشته شود.
• نام باکت نباید با پیشوند "--xn" شروع و با پسوند "s3alias-" یا "ol-s3--" تمام شود.

پس از ایجاد هر باکت یک لینک URL منحصر به فرد برای آن ساخته می‌شود که در کنار نام باکت در لیست باکت‌ها قابل مشاهده است. شما می‌توانید با استفاده از این لینک و متناسب با سطح دسترسی باکت لیست آبجک‌های باکت را مشاهده کنید.

این URL یکی از دو آدرس اصلی مرکزداده‌ی افرا http://s3.thr2.sotoon.ir و مرکزداده‌ی ندا http://s3.thr1.sotoon.ir است که در ابتدایش نام باکت قرار می‌گیرد مثل: https://s3.thr1.sotoon.ir/test

امکان حذف باکت در صورتی که باکت حاوی آبجکت باشد وجود ندارد. پس در صورت نیاز به حذف باکت لازم است ابتدا آبجکت‌های ذخیره شده در آن را حذف کرده و سپس نسبت به حذف خود باکت اقدام کنید.
توجه داشته باشید که امکان بازگردانی آبجکت‌ یا باکت‌ پس از حذف آن‌ها به هیچ عنوان وجود ندارد.

مهاجرت داده به شما این امکان را می‌دهد که داده‌های خود را به صورت یک‌جا از ارائه‌دهنده‌ی قبلی به سرویس استوریج ستون منتقل کنید.

برای ایجاد فرایند انتقال باید ۳ گام اصلی را طی کنید.

اولین گام وارد کردن اطلاعات باکت مبدا است. یعنی نام باکت، اندپوینت، کلید دسترسی و کلید اتصال مربوط به باکت که در ارائه‌دهنده‌ی قبلی تعریف شده را در فیلدهای مربوط وارد کنید.

امکان انتقال فایل‌ها با پیشوندهای خاص هم وجود دارد. برای این کار کافی است گزینه‌ی انتقال فایل‌های دارای پیشوند خاص را فعال کرده و پیشوندهای مورد نظر را وارد کنید. در این صورت تنها فایل‌هایی به سرویس استوریج ستون منتقل می‌شوند که دارای پیشوند مورد نظر باشند.

گام بعدی تعیین باکت مقصد است. در این گام باید مرکزداده و نام باکت را وارد کنید. در صورت نداشتن باکت امکان ساخت سریع آن در این قسمت هم وجود دارد.
گام سوم وارد کردن نام برای فرایند انتقال است. پس از این مراحل فرایند انتقال داده‌ها آغاز می‌شود.

کلید اتصال دو رشته‌ی طولانی از کاراکترها است که امکان اتصال به باکت را فراهم می‌کند. در اولین استفاده به صورت پیش فرض کلید اتصال برای شما ساخته می‌شود اما در صورتی که نیاز دارید کلیدهای جدیدی برای مصارف یا کلاینت‌های مختلف بسازید می‌توانید از این بخش اقدام کنید.

برای ساخت کلید اتصال جدید وارد سربرگ کلیدهای اتصال (Access keys) شوید. در این قسمت دکمه‌‌ی کلید جدید وجود دارد. با کلیک روی این دکمه یک شناسه‌ی جدید به لیست کلیدها اضافه می‌شود. پس از ایجاد کلید، وضعیت اولیه‌ی آن در حالت «در حال ساخت» قرار می‌گیرد. پس از گذشت چند ثانیه وضعیت کلید به‌روز شده و به حالت فعال در می‌آید. پس از فعال شدن کلید، با کلیک روی فلش سمت راست امکان مشاهده‌ی access key و secret key فراهم می‌شود.

نکته: کلیدهای اتصال، شخصی هستند و شما نباید این کلیدها را با دیگران به اشتراک بگذارید.

نکته:‌ زمانی می‌توانید از کلید استفاده کنید که وضعیت آن فعال باشد.

در قسمت مانیتورینگ معیارها یا متریک‌هایی وجود دارد که با انتخاب یکی از آن‌‌ها و بازه‌ی زمانی مورد نظر می‌توانید کل سرویس کیسه را در قالب نمودارهایی بررسی کنید.

متریک‌های موجود عبارت است از:

Request-count: تعداد درخواست‌های انجام شده را نشان می‌دهد.

Object-count: تعداد آبجکت‌های موجود در باکت‌ها را در بازه‌ی زمانی تعیین شده نشان می‌دهد.

Size: حجم آبجکت‌های موجود در باکت‌ها را در بازه‌ی زمانی تعیین شده نشان می‌دهد.

نقش‌ها تعیین‌کننده‌ی سطح دسترسی کاربران هستند. مدیریت نقش‌های کاربران یا کاربر-سرویس‌های سرویس استوریج از طریق سرویس مدیریت هویت و دسترسی (IAM)انجام می‌شود. یعنی با انتخاب گزینه‌ی «مدیریت نقش‌ها» به سرویس IAM هدایت می‌شوید. در این بخش نقش‌های استاندارد ستون و نقش‌های فضای کاری به تفکیک نشان داده‌ می‌شوند. در قسمت نقش‌های فضای کاری می‌توانید به تعداد دلخواه نقش‌های جدیدی را ایجاد کرده و قوانین مورد نظر خود را به آن‌ها اختصاص دهید.

به طور خلاصه نقش‌های استوریج به شرح زیر است:

Storage-viewer : کاربر با این نقش می‌تواند محتوای باکت را ببیند.

Storage-writer: کاربر با این نقش می‌تواند روی باکت بنویسد.

Storage-editor: کاربر با این نقش می‌تواند محتوای باکت را ببیند و روی آن بنویسد.

Storage-admin: کاربر با این نقش علاوه بر خواندن و نوشتن می‌تواند تنظیمات باکت و باکت پالیسی را هم تغییر دهد.

Storage-migration-editor: کاربر با این نقش می‌تواند یک فرایند مهاجرت بسازد.

Storage-migration-viewer: کاربر با این نقش می‌تواند فرایندهای مهاجرت را مشاهده کند.

پیشنهاد می‌شود برای آشنایی بهتر با نقش‌های سرویس استوریج و مدیریت آن‌ها مستند نقش‌ها را مطالعه کنید.

در ساخت و استفاده از باکت بهتر است که به موارد زیر توجه داشته باشید:

۱- بهتر است که در باکت‌ها بیش از ۲۰ میلیون شی قرار نگیرد تا در صورت انجام عملیات resharding به صورت اتوماتیک، اختلالی روی باکت به وجود نیاید. درصورتی که ممکن است به هر دلیلی حجم باکت شما بیش از این مقدار شود، قبل از رسیدن به آن، موضوع را از طریق تیکت اطلاع دهید تا تنظیمات مناسب برای reshard روی باکت شما اعمال شود.

باکت پالیسی (Bucket Policy): شما می‌توانید به صورت اختصاصی برای هر باکت، باکت‌ پالیسی‌ تعریف کنید. برای آشنایی بیشتر با مفهوم باکت پالیسی به مستند مربوط به آن مراجعه کنید.